Sabah 7 gibi Bornova'ya vardık fakat köye giden otobüsü kaçırmıştık. Daha sabahtan aksilikler başlamıştı ama gitmeye kararlıydık. Bir sonraki otobüsün yaklaşık öğlene doğru olduğunu öğrendik ama bize dolmuş duraklarını tarif ettiler ve oralara sormamızı önerdiler. Evka-3 ten sora sora kendimizi Bornova' da ki kapalı buz pistinin bulunduğu salonun orada bulduk. Çok zaman kaybetmiştik. Şansımıza giden son dolmuşu yakalamıştık. Çamiçi köyü Evka-4 den Homeros vadisine doğru dönen yol üzerinde bulunuyor. Dağın tabi biraz eteğinde kalıyor. Gayet şirin bir köy bir daha ki gelişimiz de muhakkak kahvaltı yapacağımız bir yer. Dolmuştan hemen yamanlar dağına çıkan rota üzerinde indik. Biraz telefona güvendik ve haritamız yoktu. Bir köylü bize çatal iki tane kaya ve oraya varmamızı söyledi. Bizde onu hedef olarak aldık ve yolu izlemeye devam ettik. Orman hayali kuruyorsanız yolun bir çoğu sandığınız gibi değil. Yola ilk girdiğinizde sol tarafınızda dik ve 2 metreye yakın bir toprak bir duvar ve sağ tarafınızda vadi size eşlik ediyor. Gittiğimiz zaman Ocak ayının başarıydı ve inanılmaz bir rüzgar vardı ve bizi yavaşlatıyordu. Yaklaşık 2 km sonra bir çeşme görüyorsunuz mola için ideal bir yer. Çok vakit kaybettiğimiz için mola fazla vermedik ve yola devam ettik. Rota fazla yorucu değil fakat yol üzerinde birilerine rastlamak neredeyse imkansız. Yaklaşık 3 km yürüdük ve yolun bittiğini gördük. Kafamız karışmış yüksek bir yer arayıp nereden gidebiliceğimize bakıyorduk. O sırada kuzu sesleri duyduk bu güzel haberdi çünkü dağı onlardan iyi kimse bilemezdi. Tabi aksilik işte çobanda biraz suratsız çıktı umduğumuzu bulamadık açıkçası. Daha sonra derenin içerisinden geçmeye karar verdik. Bu arada tam derenin kenarın da bir çeşme bulunuyor ve yaşlı bir amcamızın fotoğrafı üzerine asılmış. Buradan geçtikten sonra hafif bir eğim çıkıyorsunuz yol sola doğru dönüyor. Zaten başka bir tarafa gitmeniz imkansız. Buradan yaklaşık 500 metre çıktıktan sonra yol aşağıya doğru iniyor. Daha sonra dere kenarına geliyorsunuz ve oradan yolu takip ediyorsunuz. Yolun belkide en ürkütücü yanlarından biridir. Çünkü biraz kuytuda kalıyor ve güneşte çok sık vurmuyor ama fazla uzun sürmüyor. Yaklaşık 1 km sonra bir dağ evinin yanından geçiyorsunuz. Yol burada ikiye ayrılıyor. Sol taraf, sağ tarafa göre daha yukarı çıkıyormuş gibi görünüyor bizde buna aldanıp yolu soldan takip etmeye karar verdik. Bu ayrımı işaretlememiz gerekiyordu yoksa dönerken de yolu karıştırabilirdik. Biraz büyük taşlardan üç tanesini üst üste koyduk ve yola devam ettik. Yaklaşık bir 5 km kadar gittik ve yolun aşağıya indiğini fark ettik. Bir karar vermemiz gerekiyordu ya yanlış yoldaydık veya doğru yoldaydık ve yol bizi birazdan tepeye çıkaracaktı. İkimizde uzunca yürüdüğümüz için dönmemeye karar verdik eğer doğru yoldaysak dönersek çok vakit kaybedecektik. Yaklaşık 2 km daha yürüdük ve bir çoban daha gördük sanki imdadımıza yetişiyorlardı. Sorduğumuzda adeta yıkıldık çünkü yanlış yola sapmış idik ve 7 km gitmiştik buda 7 km daha geri gitmek oluyor. O an karagöl hedefinden çıkmıştık çünkü oraya varsak bile dönerken hava kararma ihtimalini de göze almış olacaktık. Şimdiki hedefimiz zirveye çıkmaktı. Tekrar geri döndük ve sağdaki yolu izledik. Yola saptığınızda 200 metre içinde toprak yol bitiyor ve kayaların arasından geçiyorsunuz. Sonra yol tekrar düzeliyor çok vakit kaybetmiştik ve yaklaşık 8 km yürüdük ama yol hala bitmiyor yukarıda olduğumuzu biliyorduk çünkü İzmir artık baya aşağıda görünüyordu. En son tek bir dönmemiz gereken viraj kalmıştı ama bunu bilmiyorduk ve vazgeçmiştik. Yorgunluğumuz artmıştı hava gitgide soğumaya başladı ve ekstra yürüdüğümüz için motivasyonumuzu da biraz kaybetmiştik. Oturduk biraz manzaranın keyfini çıkardık ve yemek yedikten sonra geri dönmeye başladık. Yolun bitimine 2 km kala dağda tak başadığını ve bizi gördüğünü söyleyen bir amca bizi arabasına aldı. Son viraj oldunu hatta vardığımızı ama vazgeçtiğimizi söyledi. Aşağıdan beri bizi dürbünü ile takip ettiğini burada yapacak çok şey olmadığından bahsetti. Güzel sohbet ettik ve en azından diğer sefere zirveye vardığımızda sıcak çayını içebiliceğimiz ve halini hatrını soracağımız bir Mehmet Amca kazandık. Yamanlar dağının bu rotasını tam tamamlayamadık ve çıkacağımız daha 3 rotası daha var ileride bunu deneyimliyeceğiz.
Öncelikli hedefimiz İzmir'in çevre dağlarını tamamen keşfetmek. Bunun yanı sıra en büyük hedefimiz Likya yolu gibi 522 km lik rotayı bitirmek. Umarım o güne kadar fiziksel olarak yeterliliğimizi koruruz.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder